RETURNEE TESTIMONIAL
Waarom heb je voor een High School uitwisseling gekozen?
Toen ik in het laatste jaar van mijn middelbare school zat, begon ik me af te vragen wat ik precies wilde doen als ik eenmaal klaar was. Direct doorgaan met een vervolgopleiding, een wereldreis, Au-Pair zijn of vrijwilligerswerk doen spraken me wel aan maar waren niet helemaal wat ik zocht. Toen ik eenmaal hoorde van een uitwisselingsprogramma waarbij ik écht zou gaan wonen in een ander land, wist ik het zeker: dit is wat ik wilde doen! Niet in een ander land op vakantie gaan, niet in een ander land werken, maar echt in een ander land wonen. Echt wonen. Wonen bij gewone mensen, die hun huis openstellen omdat ze het leuk vinden om iets te leren van een andere cultuur. Een gastgezin dat een onbekende jongen uit Nederland de kans gunt om een mooie ervaring te beleven, ik vind het een heel mooi concept.
De keuze voor Argentinië was daarna vrij snel gemaakt. Ik wilde naast het Engels nog een grote taal leren en ik wilde niet te dicht bij huis zitten. Spaans en Zuid-Amerika waren (voor mij) logische keuzes. Argentinië, het land van Messi en Maxima, van passie, voetbal, tango en lekker eten. Op een gegeven moment begon dat idee steeds meer te kriebelen en uiteindelijk, na overleg met mijn ouders, besloten om dit avontuur aan te gaan.
Hoe verliep het leren van de taal?
Het leren van de taal is een van de belangrijkste zaken waar je mee bezig bent op uitwisseling. Zeker in een Zuid-Amerikaans land spreekt niemand goed Engels. Om te kunnen communiceren moet je dus snel de taal eigen maken.
Zelf had ik me niet echt goed voorbereid. Ik leefde in de tijd na het slagen van de middelbare op een roze wolk: middelbare school afgerond, examenreis, examenfeestjes, geen verplichtingen, een heerlijke zomer en een geweldig avontuur in het vooruitzicht. Met Duolingo had ik wel wat woordjes geleerd, maar in werkelijkheid sprak ik geen woord Spaans. Dat is iets waar ik wel spijt van heb gekregen, en nog steeds wel heb. Ik zou dan ook iedereen aanraden om van te voren al een beetje de basis te leren van de taal. Zeker in een land als Argentinië, waar écht bijna niemand Engels spreekt is het heel handig als jij wel wat Spaans spreekt. Ik denk namelijk dat het heel veel meerwaarde heeft als je aankomt in je gastland en wel al een beetje de taal kent. Dat je je in ieder geval kan voorstellen, en dat je (hele) simpele gesprekjes kan herkennen of volgen. Je hoeft absoluut niet vloeiend te zijn, maar het is voor jezelf en je gastgezin wel heel erg fijn als je een beetje de taal spreekt. Zelf had ik dat dus niet, waardoor die eerste weken best wel zwaar waren. Ik snapte geen woord van wat er gezegd werd en dat kan je een paar dagen wel weglachen als iets grappigs, maar op een gegeven moment is het toch prettig als je gewoon een gesprekje kan voeren met de mensen bij wie je woont. Daarnaast is het op die manier makkelijker om wat aansluiting te zoeken bij je klasgenoten en sportclubs. De eerste maanden ben ik gewoon achter iedereen aangelopen, maar na een tijdje merk je dat je steeds meer begint te snappen en steeds meer kan meepraten. Ook is het goed omdat je wat meer aanknopingspunten hebt om te verbeteren. Als je niks begrijpt en geen woorden herkent is het heel lastig om ‘iets’ te gaan begrijpen. Maar als je al een beetje basiskennis hebt, dan wordt het veel makkelijker om van daaruit verder te gaan met de taal.
Al met al denk ik dat ik na twee maanden de basis de knie had, na vijf maanden kon ik gewone gesprekken voeren en na acht maanden sprak ik goed Spaans en kon ik nagenoeg alles verstaan. Ik ben ook zeker wel trots dat ik dat binnen die maanden heb geleerd maar alsnog wat een iets betere voorbereiding van me zelf zéker niet overbodig geweest. Een taal is namelijk een vaardigheid die altijd en overal van pas kan komen. Of je nou een Spaans stel op een Nederlands treinstation uit de brand helpt, Despacito vertaalt voor je vrienden, Casa de Papel zonder ondertiteling kijkt (gewoon omdat het kan) of een andere taal wilt kunnen spreken, je zal zien dat het Spaans overal van pas komt.
Wat heb je geleerd van jouw uitwisseling?
Ik heb enorm veel geleerd van mijn uitwisseling. Hele simpele dingen als het maken van empanadas, het spelen van truco of uitgaan tot acht uur ’s ochtends. Maar ook het spreken van de taal, het zelfstandig je eigen zaken regelen, een hele grote verantwoordelijkheid voor jezelf hebben, grenzen aangeven, socialiseren en vrienden maken.
Het belangrijkste wat ik evenwel geleerd heb is hoe goed we het in Nederland hebben. Pas toen ik in Argentinië was begreep ik hoe goed alles in Nederlands geregeld is. In Argentinië bestaat echt armoede, mensen die in golfplaten huizen wonen, kinderen die op school hun eerste (en wellicht enige) maaltijd van de dag krijgen, wegen die amper te berijden zijn, scholen die sinds hun bouw in de jaren ’30 niet meer zijn opgeknapt.
Een ander voorbeeld is het verschil tussen private en publieke scholen. ‘Rijke’ kinderen gaan naar een private school, waar leraren door de ouders van de leerlingen betaald worden en waar goed onderwijs gegeven wordt en waar kinderen goed voorbereid worden op de toekomst. ‘Arme’ kinderen gaan naar een publieke school, waar om de andere dag een staking is omdat de overheid de leraren niet genoeg betaald om fatsoenlijk te kunnen leven en waar je echt een stuk minder goed uitkomt dan een private school.
Het zien van dat soort dingen heeft heel veel indruk gemaakt en heeft me doen laten beseffen dat een heleboel zaken in Nederland heel goed geregeld zijn.
Iets anders wat ik geleerd heb is de deel-cultuur die bestaat in Argentinië: alles wordt gedeeld. Iedereen is heel vriendelijk en gastvrij. Je kan bij iedereen aanschuiven en wat ze hebben zullen ze met je delen. Dit komt het meeste naar voren bij het drinken van mate. Dit is een Zuid-Amerikaanse kruidenthee, die traditioneel door een ijzeren filterrietje gedronken wordt uit een kalebas. Een hele tafel, of een hele ruimte drinkt van hetzelfde rietje, uit dezelfde kalebas. Je drinkt een aantal slokjes, je geeft de mate terug aan de cebador (de inschenker), die schenkt weer in en vervolgens drinkt de volgende, waarna het proces zich weer herhaalt. Waar je ook bent, iedereen heeft een thermoskan en mate. En waar je ook bent, je kan altijd aansluiten. Er wordt altijd gevraagd of je ook wat wilt drinken en of je ook een koekje wilt.
Welke gebeurtenis zou je nooit vergeten?
De reis met YFU naar de watervallen van Iguazú zal ik nooit vergeten. Dit was een van de reizen die YFU Argentinië aanbiedt en waarvoor je je kan inschrijven. YFU regelt het vervoer, de verblijfplaats en de activiteiten waardoor je zeker bent dat alles goed geregeld is en je de leukste dingen gaat doen. Voor mij was Iguazú helemaal aan de andere kant van het land. Ik woonde in Rio Turbio, Santa Cruz, een van de zuidelijkste provincies, en ging met de bus, het vliegtuig en weer met de bus naar het uiterste noorden van Argentinië aan de grens met Brazilië. Daar trof ik een hele hoop andere YFU’ers, sommige had ik enkel bij het kennismakingskamp gezien, anderen had ik door het jaar heen nog wel eens gezien. Het leuke was dat dit kamp aan het einde van ons uitwisselingsjaar was waardoor iedereen helemaal op zijn plek was in Argentinië. Iedereen sprak de taal goed, begreep de cultuur en was helemaal verliefd geworden op het land. Waar we aan het begin van het jaar nog een groepje Nederlanders, Duitsers, Amerikanen, Fransen, Chinezen en Denen waren, waren we in Iguazú allemaal Argentijnen en dat vond ik een heel speciaal gevoel. Uiteraard was ook de reis zelf adembenemend. Iguazú is een van de mooiste plekken op aarde. Het zijn enorme watervallen in een prachtige jungle. Het is een spektakel om naar te kijken. Ik kijk terug op een groot avontuur dat ik voor de rest van mijn leven zal herinneringen.
| Past High School |
| Vraag onze brochure aan |
|
